Lífið sem leikur við mig

Konan hefur verið að velta fyrir sér fortíðinni, eiginlega meira að velta sér upp henni, sem gerir henni ekki gott. Stundum er eins og hún festist þar og geti ekki losað sig frá og yfirleitt skammast konan sín fyrir þau "afbrot" sem liggja þar. Það skýtur kannski skökku við að konan leiðbeini öðrum með ýmis mál en eigi að sama skapi erfitt að höndla sín eigin.

Í fortíðinni liggur mikill sársauki ekki aðeins andlegur heldur einnig líkamlegur, eins og hann birtist þegar konan var sem veikust. Því að geðveiki getur komið út sem líkamlegir verkir, konan man varla eftir sér öðruvísi en með höfuðverk sem má rekja beint til þunglyndis og kvíða. Líklega koma líkamleg einkenni upp þegar ekki er skilningur á geðveikinni, það er auðveldara að segjast vera með höfuðverk og vilja vera í rúminu en að segjast ekki  vilja fara á fætur vegna þess að lífið er of erfitt. Stundum hefur konan velt fyrir sér ýmsum tímabilum í lífi sínu, meðgöngum barna sinna þar sem oft voru það verkir sem stjórnuðu ferðinni, en raun hafi það verið kvíði og þunglyndi sem spilaði inn í, a.m.k hefur það ekki minnkað verkina. 

Ekki má skilja þetta svo að konan hafi ekki haft stuðning og umhyggju, öðru nær, þetta er meira að þetta lýsi því hvernig konan höndlaði eigin geðsjúkdóma eins og kvíða og þunglyndi í mörg ár,  Þetta gerði það að verkum að konan þróaði með sér félagsfælni og hún var mjög góður kandidat, feimin og með lágt sjálfsmat.

Umræðan í samfélaginu hjálpaði ekki til, ef einhver gerði eitthvað hræðilegt var talað um að hann væri geðveikur svo að ekki var mjög fýsilegt að vera í þeim flokki fólks. Sem betur fer hefur skilningur almennings á geðveiki aukist en því miður er enn langt í land og ekki síst hjá þeim einstaklingum sem eru haldnir geðveiki, af einhverju tagi, sjálfir. Stundum virðist geðveiki einstaklingurinn vera sjálfum sér verstur, hafa mestu fordómana og minnsta viljann til að breyta. Konan getur sagt það með mikilli fullvissu að það gerðist ekkert fyrr en konan tók ábyrgð á eigin geðveiki. Sama hvað allir eru af vilja gerðir til að hjálpa, þá er það geðveiki einstaklingurinn sem þarf að vinna vinnuna en hann getur fengið hjálp hjá svo mörgum, fjölskyldu, vinum, fagfólki og hverjum sem er tilbúinn til að hjálpa.

Það er svo mikilvægt að halda í vonina um bata og viljann til að breyta, það er ekki endilega markmiðið að verða venjulegur heldur að njóta þess að vera maður sjálfur.